Aftelserie 19 jun

Waar ga je heen op Lowlands? Als je zoals ons bent, ken je hooguit de helft van de bevestigde namen en kun je dus wel wat hulp gebruiken bij het ontdekken. Vandaar dat we vanaf nu voor allerlei soorten Lowlanders tips geven. Deze week: de man met baard en emoties.

Je bent

Freelancer in de creatieve sector terwijl je aan je debuutroman werkt. Werken doe je in de stad, in een klein koffietentje of op het terras. Je hebt al jaren geen Windows-computer meer gezien. Aan bekenden die je tegenkomt, vraag je of ‘alles wel’ is. Als puber luisterde je naar Papa Roach, Linkin Park en Limp Bizkit, maar nu ben je ouder en milder geworden. Thuis draai je muziek van Jason Mraz, Ray LaMontagne en Bon Iver. Op vinyl, want dan lúíster je er nog echt naar, snap je. Ogen dicht, tranen in je baard, heerlijk.

Je zoekt

Stemmen die trillen, akoestische gitaren die tokkelen. Platen die zijn geschreven in een houten hutje in het bos, met een vriendelijke beer voor de deur en de mooie vrouw die het hart brak op grote afstand. Mannen en vrouwen (maar, als je eerlijk bent, vooral mannen) die gewoon onder hun voor- en achternaam platen uitbrengen. Niks van die gekkigheid met ‘artiestennamen’, want jezelf blijven is het allerbelangrijkste.

Je kunt naar

Best veel, eigenlijk. Lowlands boekt elk jaar een solid verzameling singer-songwriters en slaapkamerindiebandjes, en dat is dit jaar niet anders. Wij luisterden alles alvast en checkten ook welke nummers de artiesten vaak live spelen, zodat je min of meer zeker weet dat deze liedjes op Lowlands ook langskomen.

Goed, daar gaan we:

De lijst

Ben Howard – In Dreams

Ja, ‘Keep your head up’ en andere hits van zijn debuut speelt hij ook wel, maar je dient zijn tweede album ook goed te kennen. Hier een van de mooiste liedjes daarvan, die waarschijnlijk ergens middenin de set langskomt.

Jose Gonzalez – Stories We Build, Stories We Tell

Ja, die jongen van de gekleurde stuiterballen in de Sony-reclame. Maar ook veel meer dan dat. Dit is het derde nummer van zijn meest recente album, Vestiges and Claws, en tijdens deze tour vrijwel elke keer het nummer waarmee hij opent.

Father John Misty – I’m Writing a Novel

Je schrijft aan een roman? Father John Misty (J. Tillman, Fleet Foxes) ook. I’m writing a novel, ‘cause it’s never been done before. Vrolijkmakende folk.

Eaves – Pylons

Bij Eaves is Nick Drake nooit ver weg. Gitaargetokkel, een kwetsbare stem. Liedje ‘Pylons’ krijgt halverwege een oppepper, en dat is ook wel lekker.

Passenger – The Sound of Silence

Natúúrlijk gaat hij ‘Let Her Go’ spelen, het favoriete liedje van je moeder en je zusje. Maar als je mazzel hebt, gooit hij deze fraaie cover van Simon & Garfunkel er ook in. Net als hij twee jaar geleden op Pinkpop deed.

Interpol – All the Rage Back Home

Mag het even iets minder zoet? Interpol dan. Dit is bij de New Yorkers steevast de afsluiter van de set. Ouderwets goed.

Whilk & Misky – Babe I’m Yours

Alsof je onverwachts een leuk feestje binnenloopt.

Patrick Watson – Know That You Know

Wij zijn dol op goede afsluiters. Watson sluit deze tour vrijwel elke avond af met ‘Know That You Know’, een lange ballad over een door zijn vingers glippende liefde.

Andere suggesties voor wat de man met baard en emoties moet gaan zien? De reacties staan open.