Dagverslag zondag: de beste acts voor het laatst bewaard
Wat zijn de criteria waar de afsluiter van Lowlands aan moet voldoen? Moet de Alpha tot de nok gevuld zijn? Moet het hét afsluitende megafeest zijn? Dan moeten we twee keer ‘nee’ aankruisen bij Nick Cave. Of moet simpelweg de beste act het festival uitblazen?
In dat laatste geval zat de organisatie goed. Want de beste, dat wás Nick Cave, die in de matig gevulde Alpha zijn vele gezichten liet zien. De nummers van zijn nieuwe album Push the Sky Away overtuigden stuk voor stuk, met een duivelse gedrevenheid bracht hij zijn hardere werk, om daarna achter de piano te kruipen voor ballad ‘People Ain’t No Good’ en vervolgens weer hard en meedogenloos ‘The Mercy Seat’ door de tent te schallen.
Dat afsluitende megafeest had de Alpha toen toch al achter de rug. Een uur eerder zorgde Franz Ferdinand namelijk voor de ideale festivalset met de ene evergreen na de andere. Het was tot achterin springen geblazen, vooral toen ‘Take Me Out’ tegen het einde langskwam. Een festival kan eigenlijk niet zonder zo’n band.
Langzaam opbouwen
Eigenlijk bouwde de derde en laatste dag van Lowlands 2013 langzaam naar die dubbele climax – het feest van Franz en de gekte van Cave – toe. Het begon met de psychedelische klanken van de piepjonge Jacco Gardner en de indrukwekkende uitvoering van Music for 18 Musicians door het NJO Reich Ensemble, waar ook de 76-jarige Steve Reich bij aanwezig was. Bij het mengpaneel, achterin de tent, met een petje op.
Kort daarna mocht Jake Bugg de Alpha opwarmen. Dat lukte niet echt: er blijkt toch meer voor nodig dan veelvuldige vergelijkingen met Dylan om de Alpha te veroveren. Bugg bleef stijfjes en ongeïnspireerd. Veel en veel beter was het charismatische Frightened Rabbit, dat in de ‘nieuwe’ Charlie een geweldige set van ongecompliceerde indierock speelde.
Of Haim, dat tijdens Jake Bugg de India verraste met veel meer rock ‘n roll dan je op basis van de poppy plaat mocht verwachten. Het smoelwerk van bassite Este Haim bleef naderhand nog lang onderwerp van gesprek.
James Blake hypnotiseert zonnig Lowlands
Met prachtig hypnotiserende geluidsgolven legde James Blake tegen 18:00 uur de Bravo aan zijn voeten. Muziek waarbij je moet zitten, eigenlijk, maar ook staand lieten velen zich meevoeren. Wellicht dat het weer nog meespeelde: de verwachte regen bleef uit en de middag werd onverwacht warm en loom – iets waar de muziek van Blake goed bij gedijt.
Zitten deed sowieso niemand bij Foals, dat met een ijzersterke set van zorgvuldig opgebouwde geluidserupties iedereen aan het bewegen kreeg in de Grolsch. De gelaagde, bijna wiskundige composities van de plaat werden live opgevoerd tot meeslepende rocksongs.
Vlak daarvoor had Brittany Howard de Alpha weer op de rails gekregen met de soulvolle rock van Alabama Shakes. Het was er wellicht mede de reden van dat de wat bleue Sam Amidon ondertussen in de Lima een van de slechtst bezochte optredens van het festival stond te geven.
Zo plaveidde Howard de weg voor Alex Kapranos en z’n mannen, die dus een klein uurtje later de tent aan het springen kregen. En terwijl in de Grolsch de conceptuele (dans)voorstelling van The Knife een spelletje love it or hate it speelde, begon Nick Cave aan die memorabele afsluiting van Lowlands 2013.
Foto: Jake Bugg, door Anne Steenbergen
13 reacties
Mel
Nick Cave heeft niets van Grinderman gespeeld zoal in het stukje wordt beweerd. Maar een zeer memorabel optreden was het zeker. Wat een stem, wat een geluid en wat een gedrevenheid. Geweldige afsluiter.
Willie
Verslagen zijn toch van een bedenkelijk niveau, dan kan zo’n Grindermanfout er toch ook nog makkelijk bij.
Op naar de volgende editie met 3 hersenloze boenkeboenke afsluiters, dat Major Lazer, Chase en status dan nog een keer op komen draven maakt toch niemand meer iets uit. Of Skrillex of Pendulum, als het maar helemaal niets meer met muziek te maken heeft is het prima.
Rookvlees
Fijn dat je er weer bent Willie! Heb je beste-stuurlui-staan-aan-wal-en-vroeger-was-alles-beter-geleuter gemist! ;)
hersenpannetje
Zo Willie….Een katertje? Pfffff….Heb je nog wel plezier in je leven?
peter
Ach, het is maar waar je voor gaat?
Vrijdag genoten van NIN,Zaterdag – Empire of the Sun en gister 10kilo afgevallen bij The Knife en daarna rennen voor Goat :-)
Kate Boy gistermiddag om 12:30 X Ray was ook genieten, net als Churches trouwens!
Dat zijn er 6 van de 25 dus ik heb genoten, tot volgend jaar Lowlove!!
Mark
Meest onverwachte hoogtepunt evah: Carolien Borgers zondagavond laat. Met een afgeladen Mike uit volle borst en stampend op de stoelen akoestische happy hardcore covers meezingen. Verder ook op zondag: Kate Boy en The Knife.
dillinger
Hoe je het ook wendt of keert, Lowlands het boegbeeld van de alternatieve popmuziek is niet meer. De feestneus heeft het legerkistje definitief verdrongen. Platte, eendimensionale feestmuziek, dat is wat een heel groot deel van het huidige lowlands publiek wil horen, en dat krijgt het ook. Deze tendens zal de komende jaren alleen maar toe nemen. De liefhebber van spannende, moeilijkere, tegendraadse gitaarmuziek zal z’n heil gaan zoeken op andere festivals. Gelukkig zijn die er ook, maar jammer blijft het!
Mel
Voor het eerst na vele jaren Lowlands vond ik het “muziek uit een doosje” gehalte ook erg hoog. Ik zie dan liever electronische acts als James Blake en Bonobo die electronica mengen met instrumenten en zang. Staat in schril contrast met platte “handjes in de lucht” acts als Opposites en Chase and Status. Veel dance acts ook overdag zoals Bauer….waarom dat niet lekker om 01.00 ’s nachts programmeren?
Exemplarisch dat de werkelijk fenomenale Nick Cave voor een half gevulde Alpha staat te spelen. Dan klopt er iets niet. Inderdaad, veel mensen gaan toch voor het feestje. Ik ook, maar dan ’s nachts. Overdag wil ik spannende muziek (live gespeeld graag) zien.
Hoogtepunten van deze editie: Slayer, Nick Cave, Polica, Half Moon Run, Kate Boy, Goijra, Bonobo, James Blake, NIN en The Knife. En guilty pleasure: Fall Out Boy (erg gelikt maar stiekum best leuk).
Sabine
Hoogtepunten van deze editie: The Veils, Frightened Rabbit, Bat For Lashes (wat was ze lief en mooi!), Bullet For My Valentine, The Knife, Nine Inch Nails, Foals, Editors. Leuke – voor mij- nieuwe bands ontdekt: Haim, Elle Bandita (Nevermind trib.), The Bronx en Gojira! En sluit me aan bij bovenstaande comments; miste meer van dit soort acts, en kon wel wat meer muziek-uit-een-doosje-doe-maar-iets-makkelijks missen. En ik loop niet snel een zaal uit, maar wat stond het geluid in de bioscoop bij Maniac pijnlijk hard. De film was ook te goor! (laatste is compliment)
Lars Magnus
Volledig onverwacht uit mijn schoenen geblazen door de Japanse band Bo Ningen. Een snoeiharde bulldozer die mij omver reed. De krenten in de pap op een festival.
Daan
Frightened Rabbit was inderdaad vermakelijk, leuke sfeer hing er ook in de Charlie het hele weekend (gemiddelde leeftijd lag zo’n 10 jaar hoger), en goede interactie met de band.
Ella Bandita was perfect voor Nevermind.
Daniël
John Coffey was voor mij toch wel de koning, wat een geweld en energie, en een mooie boot overtocht!
su
Seeed was by far het beste wat ik op LL heb gezien. Muzikaal en vocaal heel erg goed, grappig qua taal, kostuums en danspasjes, en een groot feest waar de hele Grolsch aan meedeed (youtube Harlem Shake). Wat een aangename verrassing!
U kunt niet meer reageren.