Interview 29 mrt

Als bezoeker miste hij nog geen enkele editie, maar ook als act behoort hij inmiddels tot de vaste gasten. Kees van Hondt groeide de laatste jaren uit tot Lowlands’ eigen cultfiguur en ook in 2012 is hij van de partij. Hij begint als de rest al klaar is, maar de bezoeker nog volop behoefte heeft aan een feestje. Een feestje waar de muziek om te dansen is en de sfeer uitnodigt tot gek doen. We interviewden Kees over zijn ‘Kwalitatief Hoogstaande Flauwekul’. Het werd een soms bevreemdend, maar vaak hilarisch en Keeswaardig gesprek.

Kees, kun je allereerst iets vertellen over hoe de combinatie Kees van Hondt / Lowlands ontstaan is? Hoe kwamen ze bij jou terecht?
“Lowlands wil ieder jaar nieuwe/originele nachtprogramma’s aanbieden, maar er staat niet altijd een volle melkbus met ideeën op tafel. Op een zeker moment belde ik naar Delft en kreeg een hele strenge tante aan de telefoon. Ik vroeg of ze er al eens aan hadden gedacht om Lowlands feestelijk af te sluiten. Daar had ze nog nooit aan gedacht maar ze wilde het wel een keer proberen.”

Hoe is het vanaf dat moment gegroeid tot wat het nu is?
“De eerste keer was een bescheiden succes. Ik kreeg de aanmoedigingsprijs en mocht het een jaar later nog eens over komen doen. En zo werd het feest steeds groter.”

Wat deed je voordat je op Lowlands begon op te treden?
“Dat kan ik me nog heel goed herinneren, ik was behoorlijk zenuwachtig en heb een paar biertjes zitten drinken met tante Tineke, mn broer, en met Jankobus en Sytse van Pigmeat.”

Juist. Hoeveel edities sta je al op Lowlands?
“Volgens mij kan je de mensheid grofweg opdelen in twee soorten. Enerzijds heb je mensen die goed kunnen tellen en anderzijds heb je mensen die goed klok kunnen kijken. Ik behoor absoluut tot die laatste categorie. Ik moest altijd om twaalf uur beginnen en om vier uur stoppen, dat is jaar in jaar uit goed gegaan.”

Onweerstaanbaar dansbare muziek voor uitzinnige Noord-Koreanen

Stel, je zit op een verjaardag. Iemand vraagt je: ‘Wat doe jij nu precies op dat festival?’ Wat antwoord je dan?
“Vroeger vroeg ik of ze Flogging Molly wel eens hebben zien optreden. Tegenwoordig pak ik meestal een mobiele telefoon en laat een filmpje zien van Sziget (zie onder). Daarna leg ik uit dat het publiek in wezen bestaat uit een soort Noord-Koreanen die zich mogen ontladen nadat ze te horen hebben gekregen dat Kim Jung-il terug op aarde is gekeerd.”

Wat is volgens jou de reden dat de Kees-optredens juist op Lowlands zo’n ongekend succes zijn?
“Dat komt ongetwijfeld door de herhaling. De tweede keer Sziget was ook een groter feest dan de eerste keer en voor de 3e Keesdag hoefde er niet eens meer reclame te worden gemaakt. Eerlijkheidshalve moet ik er bij zeggen dat ik het Lowlandspubliek ook wel een beetje denk te kennen. Lowlands is heel bijzonder. Ik ben er al vanaf het eerste jaar bij als bezoeker en heb nog nooit een editie overgeslagen.”

Wat maakt een lied, of wat dan ook for that matter, ‘Keeswaardig’?
“Ik noem het zelf altijd ‘deunen’. Een honderd procent Keeswaardige deun is sterk geworteld in de Europese volkstraditie, is onweerstaanbaar dansbaar, heeft een paar verrassende wendingen en wordt bovendien muzikaal perfect uitgevoerd.”

Je zegt zelf dat je zorgt voor “flauwekul voor de intelligente onbenul”. Betekent dat dat je specifiek de hoogopgeleide jeugd eens lekker gek wil laten doen?
“Niet zomaar flauwekul. Maar Kwalitatief Hoogstaande Flauwekul. Dat is echt iets heel anders. Om de jeugd gaat het me niet zozeer. Hoog of laag opgeleid maakt ook niet uit. Wel is er een zekere boerenslimheid nodig om er echt van te kunnen genieten. De meeste deunen die ik draai roepen primitieve gevoelens op. Die moet je durven toe te laten.”

Die gedachte roept een anekdote bij hem op: “Een boer zei mij ooit heel dreigend dat ik niet moest denken dat ik voor een stel boeren stond te draaien. Dat was echter wel het geval en er ontstond een groot probleem. In plaats van te feesten gingen die boeren nadenken en dachten ze dat ik ze in de maling nam. Terwijl ik juist dacht die boeren een enorme eer te bewijzen want ik heb onwijs veel respect voor boeren. Veel dingen lijken simpeler dan het is.”

“Vraag aan een conservatoriummuzikant om op een soezafoon te blazen. Dikke kans dat er geen geluid uit komt. Het is ook heel moeilijk om trekzak te spelen. Gitaar is veel makkelijker. Toch is dat niet de reden waarom er veel meer gitaar wordt gespeeld dan trekzak. Maar wat ik echt nog steeds niet snap, is dat ieder mens neusfluit kan spelen maar dat ik geen enkele muzikant ken die dat prachtige instrument bespeelt. Een goede Keesdeun is alle vooroordelen een stap voor en die gedachtensprong is voor sommige mensen makkelijker te maken dan voor andere. Ik denk bijvoorbeeld dat het Keespubliek het helemaal niet raar zou vinden dat Tim Knol nog nooit op een paard heeft gezeten, maar wel moet gniffelen als ze horen dat Eefje de Visser nog nooit beet heeft gehad omdat Spinvis geen zwemdiploma heeft.”

Zo taboedoorbrekend als Claudia de Breij, maar dan omgekeerd

Als je “Kees-puristen” van het eerste uur aanhoort, is je feestje nu gekaapt door massa’s newbies die alleen maar komen om met de festivalbeplanting door de tent te hossen omdat je dat ook een keer meegemaakt moet hebben. Ervaar je dat zelf ook zo of maakt het je geen bal uit wie er op je optreden afkomen?
“Nou, ik hoop toch altijd heel erg dat de mensen horen dat ze staan te feesten op muziek waarvan ze niet eens wisten dat het bestond. Popmuziek is doorgaans heel serieus, mensen staan niet te lachen of gek te doen bij een optreden van, pak em beet, Billy Prince Bolly, maar tijdens Keesavonden hoop ik te laten horen dat er ook goede muziek bestaat die heel grappig is of over-de-top-vrolijk. Mensen het besef bijbrengen dat je je niet hoeft te schamen als je uit je dak gaat van hoogwaardige flauwekul.”

“In de cabaretwereld zie je iets dergelijks in omgekeerde volgorde gebeuren. Daar was het altijd verplicht om te lachen, maar sinds een paar jaar gaan er ook mensen naar Claudia de Breij. Dat is een cabaretier waar je niet om kan lachen. Nog nooit vertoond. Echt geniaal. Claudia heeft wat dat betreft niet alleen veel lef getoond maar ook echt een taboe doorbroken. Ik hoop dat mensen datzelfde ervaren als ze bij een Keesfeest zijn. Maar dan omgekeerd natuurlijk.”

Wat doe je eigenlijk in het dagelijks leven?
“Vandaag ben ik druk bezig om de vragen van dit interview te beantwoorden.”

Dat is waar, dank daarvoor nog. Wat kunnen we aankomende editie verwachten? Weet je al in welke tent je staat? Of welke nieuwe dingen je gaat uitproberen?
“Over de precieze locatie zijn de geleerden het nog niet eens. Verder kan ik in dit stadium slechts de toezegging doen dat ik er een groot feest van ga proberen te maken.”