Lowlove is gestopt en wordt sinds eind 2015 niet meer bijgewerkt.
Je kunt nog wel gewoon alle oude artikelen lezen en onder Historie rondneuzen en nagenieten van de vorige edities van Lowlands. Wil je meer weten, kun je hier verder lezen.

Legendarisch Lowlandsconcert: Iggy & The Stooges

Een half uur voor aanvang is het onmogelijk om de Grolsch binnen te komen. De tent staat tot de nok toe gevuld met jongemannen, die-hard ouwe rockers en enkele dappere vrouwen. Ook ik sta daar, halverwege de Grolsch, met mijn vader, die speciaal voor Iggy meeging naar Lowlands.

Meest waarschijnlijke setlist
1. Loose
2. Down on the Street
3. 1969
4. I Wanna Be Your Dog
5. TV Eye
6. Dirt
7. Real Cool Time
8. No Fun
9. 1970
10. Fun House
11. Skull Ring
12. Little Doll
13. Little Electric Chair
14. I Wanna Be Your Dog
Toegift
15. Not Right

Zodra Iggy Pop opkomt staat het hele veld rond de Grolsch vol. Tot aan de Juliet wacht men hunkerend op de rocklegende. 59 jaar, een strakke legerbroek, een ontbloot gespierd bovenlichaam en lang wapperend haar. Kijkt men in eerste instantie raar op van deze ietwat verwilderde verschijning… Na een uur denkt men er nostalgisch aan terug.

Iggy en The Stooges gooien gelijk de beuk er in. Ze beginnen met ‘Loose’ en de hele tent springt, beukt en zwaait. Honderden rode Lowlands-polsbandjes gaan de lucht in. En dat is nog maar het begin. Terwijl The Stooges stoïcijns voor zich uitkijken transformeert Iggy in een hyperactieve ballerina. Hij springt, zwaait en kronkelt. Ondanks dat iedereen met open mond naar Iggy’s capriolen kijkt, is het publiek nog niet enthousiast genoeg voor hem. Met wild gegrom springt hij op een box, zonder microfoon blijft hij schreeuwen en steekt zijn middelvingers op. Hij wil meer gekte. De ballerina danst verder en de eerste crowdsurfer is een feit.

Pas na het tweede nummer volgt de begroeting. ‘We are the fucking Stooges!’. Het publiek juicht. En dit zwelt aan als Iggy het bekende nummer ‘1969’ aankondigt: ‘and now we’re gonna do a song about a year with a magic number…’. Terwijl Iggy’s aderen zwellen, ontstaan er grote moshpits. Maar hoe het publiek zich ook uitslooft, Iggy kijkt alsof hij het allemaal al eerder heeft gezien.

De zanger blijft over het podium rennen en al gauw transformeert de man in een beest, zeker als ‘I Wanna Be Your Dog’ ten gehore wordt gebracht. Als een hond zit hij op het podium, blaffend naar het publiek. En die blaffen massaal terug. Het publiek springt en schreeuwt dat ze Iggy’s hond willen zijn. Het kalmeert hem allerminst, hij blijft van links naar rechts rennen. Op de schouders van mijn vader schreeuw ik het nummer mee. Meegenomen in de madness, zonder me bewust te zijn van iets of iemand om me heen.

Iggy’s lange blonde lokken vormen zich tot slierten en zweet druppelt op zijn voorhoofd. Tijdens de gitaarsolo springt hij van het podium af, op zoek naar meer aandacht. Jongens en mannen verdrukken elkaar om hun idool aan te kunnen raken. Terwijl Iggy tientallen handen over zijn lichaam laat gaan zingt een jongen het refrein van ‘I Wanna Be Your Dog’ in de microfoon van Iggy af. De gulzige blikken zijn een mooi contrast met de onverschilligheid die Iggy Pop blijft uitstralen.

Iggy is pas een kwartier bezig wanneer het tijd is voor wat rust. De eerste Spa-douche zorgt ervoor dat Iggy er nog ranziger uit gaat zien. Hij blijft tijdens ‘Tv Eye’ maar liefst een half liedje op dezelfde plek staan. Voor het eerst vallen The Stooges op. Als marionetten spelen ze de nummers, zonder ergens van op te kijken. Net als Iggy hebben ze waarschijnlijk alles al gezien.

De band, Iggy en het publiek zweten. Tijdens ‘Dirt’ rolt de zanger in gevecht met zichzelf over de grond. Ook is het tijd voor een eerste stagedive, maar de security trekt de oude rocker gauw terug. Terwijl hij het podium opklimt zakt Iggy’s broek een centimeter… Het begin van een legendarisch bouwvakkersdecolleté.

Iggy lijkt nog verder te willen gaan bij het nummer ‘Real Cool Time’. Het publiek wordt het podium opgeroepen: ‘Get the fuck up here, dance with the Stooges!’. Een eerste aantal fans wordt tegengehouden door de security, maar dat laat Iggy niet gebeuren.

‘Let him up! You fucker, let him up! Break down this shit!’

Onder luid gejuich bestormen een tiental fans het podium. Ze springen, dansen en doen wild. De strakke broek zakt nog een paar centimeters.

‘No Fun’ wordt ingezet. Het publiek is niet meer te stoppen en steeds meer fans klimmen over het hek, op weg naar hun god of rock. De beveiligers hebben hun handen vol als ook crowdsurfers niet meer tegen te houden zijn. Terwijl Iggy’s broekknoop knapt, wisselt jong en oud elkaar af op de microfoon. Bezeten schreeuwt een oude man de teksten mee. Deze muziek kent geen leeftijd. Ik kijk naast me. Mijn vader geniet net zo erg als ik.

Terwijl security de handen vol heeft aan het publiek en Iggy twee Spa-douches rijker is, begint ‘Fun House’. Buiten is het inmiddels donker. Een paar bliksemflitsen uit een overtrekkende onweersbui doen het optreden eer aan. De lampen in de tent gaan even aan, het is Iggy gelukt om het publiek geheel bezweet te krijgen. Hij schudt nog wat met zijn kont, waardoor zijn broek tot legendarische dieptes afzakt, zijn kroonjuwelen bijna tentoongesteld aan duizenden Lowlanders. Op weg naar het publiek beukt Iggy zijn gitarist omver. Ook dit is geen obstakel, de man speelt liggend gewoon door. Nog steeds wordt er geen moeite gedaan om de broek op te hijsen.

Het einde nadert. ‘I love you!’ schreeuwt Iggy. Alle lampen moeten uit voor een tweede keer ‘I Wanna Be Your Dog’. Aan het einde lijkt de honger voor aandacht, gekte en totale chaos eindelijk gestild. Na een oorverdovend applaus van enkele minuten vertrekt hij in een rechte lijn van het podium. ‘We want more’ doet echter wonderen. Hij bedankt het publiek, roept nog een paar keer ‘fuck’ en begint aan de toegift ‘Not Right’. Huppelend over het podium hangt de legerbroek nu echt onder de kont. Terwijl The Stooges al weg zijn, springt en zwaait Iggy om vervolgens in zijn eentje het donker in te lopen. De eenmansshow is na een uur echt afgelopen. Jong en oud ontwaakt uit een trance.

De illustratie bij deze aflevering van Legendarische Lowlandsconcerten werd speciaal voor Lowlove gemaakt door Marloes Kommeren.

We hebben ons uiterste best gedaan de genoemde feiten te toetsen aan de waarheid en de eigenaren van door ons gebruikt foto- en videomateriaal recht aan te doen. Als er iets niet klopt, of we hebben ten onrechte je beeld gebruikt, laat het ons dan weten.


6 reacties

  1. Willie

    Best apart dat de eerste waar ik wel bij geweest ben niet binnen no time 10 reacties heeft.

    Maar het was goed, erg goed, maar iemand hier kan vast vertellen hoe het er aan toe ging in 1969 of de paar jaren er na en of dat nog beter was of muzikaal juist minder, maar nog meer punkattitude.

    Overigens moeten The Stooges eens niet zo zeiken en gewoon ook The passenger, China girl en Lust for life op de setlist zetten.

    Maar mooie vent ook die Iggy, ooit eens in een programma (en achteraf bleek het wintergasten te zijn) zien praten over La strada, mooi, tenminste een kerel die zijn klassiekers kent, Fellini (en uiteraard Kurosawa en Tarkovsky) zou toch verplichte kost op scholen moeten zijn.

  2. liske

    Ik denk dat iedereen wachtte tot jij het debat opende willie;)

  3. willie

    Dat zou kunnen, maar zou te veel eer zijn en na 4 uur nog maar 1 reactie lijkt het me niet dat dat de reden is ;-)

  4. Anne

    Heel goed omschreven. Precies zoals ik t ook ervaren heb!

  5. Marije

    @Willie: Iets met de aanwezige doelgroep op Lowlove en leeftijdsverschil ;)

  6. JoopH

    Ik mis iets over The Stooges. Legendarisch want met Ron & Scotty samen op het podium een van de laatste keren. Maar goed, deze rubriek probeert het leuk.

U kunt niet meer reageren.